Horrory zakazane przez kościół

Kościół chrześcijański od samego początku istnienia lubił zakazywać wszystkiego, co nie pasowało do jego wizji świata. Nie inaczej było z filmami. To, że produkcje takie jak Żywot Briana, czy Kod Da Vinci były przez niego zakazane to wiedza całkiem powszechna. Ale czy wiedziałeś, że na indeks dzieł potępionych trafiło także parę filmów grozy? Zapraszam do materiału o horrorach zakazanych przez kościół.

Diabły

Diabły to amerykańsko-brytyjski horror historyczny z 1971 roku nakręcony na podstawie prawdziwych wydarzeń opisanych w książce Aldousa Huxleya. Reżyser Ken Russel opowiada w swoim dziele o pewnym francuskim miasteczku, w którym rządzi ojciec Grandier, w którym zakochana jest Urszulanka siostra Jeanne.

Film Russela pokazuje hipokryzję kościoła, który woli zajmować się polityką niż nauczaniem słów Chrystusa. Kaleka i ewidentnie chora psychicznie siostra Jeanne jest uznana za opętaną i poddana egzorcyzmom, gdyż jest to na rękę kościołowi. Reżyser zawarł w Diabłach także potępienie celibatu pokazując, że hamowanie własnych potrzeb może prowadzić do dewiacji i histerii.

Watykan publicznie potępił Diabły i wystosował apel do przewodniczących Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji z prośbą o niezwłoczne usunięcie filmu z listy pokazów.

Dziecko Rosemary

Chyba nie będzie zaskoczeniem, że kościołowi katolickiemu nie spodobał się klasyk Romana Polańskiego Dziecko Rosemary z 1968 roku. Historia w nim zawarta opowiada o młodej kobiecie w ciąży zaczynającej podejrzewać, że dziecko w jej łonie niekoniecznie należy do niej. Żonglując katolicką wiarą i czczeniem Szatana film Polańskiego był ówcześnie uważany za dość prowokacyjny.

Kościół zakazał Dziecka Rosemary mówiąc o nim, że jest kpiną z osób i praktyk religijnych. Na nic jednak zdały się zakazy, gdyż film stał się kinowym hitem zarabiając górę forsy. Dziecko Rosemary było jedną z przyczyn przez, które indeks filmów zakazanych przez kościół przestał był rozwijany.

Carrie

Carrie to nadprzyrodzony horror nakręcony na podstawie noweli Stephena Kinga z 1976 roku opowiadający o młodej dziewczynie, która wkracza w dorosłość. Zasygnalizowane jest to sceną pod szkolnym prysznicem, gdy bohaterka dostaje pierwszego w życiu okresu. Już zapewne eksplorowanie tak bluźnierczej tematyki było nie w smak włodarzom kościoła, ale gwoździem do trumny Carrie było co innego. A mianowicie wątek apodyktycznej matki głównej bohaterki, która jest religijną fanatyczką. W kilku scenach pokazane jest jak ta religijna wariatka znęca się nad córką zamykając ją w schowku i karząc się modlić. Z reguły było tak, że kościołowi bardziej nie w smak było pokazywanie go w negatywnym świetle niż mordowanie świń i oblewanie Carrie ich krwią.

Jeśli interesuje Cię temat zakazanych filmów to właśnie wydałem książkę o krwawych horrorach zakazanych w Wielkiej Brytanii. Dowiesz się z niej kto i dlaczego zakazał tych filmów, oraz przeczytasz 72 szczegółowe omówienia każdego z nich. Książka ma 370 kolorowych stron i jest wydana w wariancie kolekcjonerskim i jako ebook. Zamówisz ją na zakazanefiilmy.pl.

Lemora, A Child’s Tale of the Supernatural

Jeden z mniej znanych filmów na liście, ale ze wszech miar godny uwagi. Ten horror z 1973 roku opowiada o małej dziewczynce odwiedzającej umierającego ojca w rodzinnym miasteczku, która przekonuje się, że osadą rządzą wampiry. Nie do końca wiadomo, co nie spodobało się kościołowi, ale określił go mianem antykatolickiego. Nie ma tu dużej ilości krwii, czy treści seksualnych. Może to przez samą tematykę wampirów i czarostwa? A może chodzi o jedną z pobocznych postaci, która jest księdzem? Prawdopodobnie nigdy się nie dowiemy, ale dziwi fakt, że Lemora trafiła na indeks, a takie filmy jak Blackula, czy Miasteczko Salem pozostały niezauważone.

Kult

Kult to klasyk brytyjskiego folk horroru z 1973 roku. Opowiada on o policjancie, który przybywa na odosobnione wyspy, by prowadzić śledztwo w sprawie zaginięcia małej dziewczynki wśród pogańskiej społeczności.

Film został potępiony przez kościół za promowanie okultystycznych działalności, oraz wątki seksualne. Wszak jak oddawać cześć starym bogom to tylko tak jak nas nomen omen bóg stworzył.

The Rocky Horror Picture Show

The Rocky Horror Picture Show to kultowy musical z 1975 roku nawiązujący swą konwencją do kina grozy opowiada o świeżo zaręczonej parze, której auto psuje się nocą na pustkowiu. Schronienia szukają w pobliskiej rezydencji zamieszkałej przez dziwacznego naukowca. Czego z tym filmie nie ma? Sam naukowiec grany przez Tima Curry to transseksualny transwestyta z Transylwanii, który chodzi w kabaretkach i skórzanych majtasach. Tytułowy Rocky Horror to blondas z kaloryferem śmigający w złotych gaciach. Z resztą główni bohaterowie również szybko zostają pozbawieni garderoby. Nie trzeba być geniuszem by się domyślić, że The Rocky Horror Picture Show otrzymał bana za promowanie seksualności i wątki LGBT.

Omen

Podobnie jak Carrie Omen Richarda Donnera był równie prowokacyjny, jeśli chodzi o tematy religijne. Film opowiada historię tajemniczej śmierci amerykańskiego ambasadora i posiadającego diabelskie skłonności dziecka, które uważano za powiązane z morderstwem. Omen był mocno krytykowany przez kościół, głównie za nieprawdziwe przedstawienie chrześcijańskiej mitologii, która odnosi się do idei śmierci i życia pozagrobowego.

Kościół był również zaniepokojony faktem, że film błędnie sugeruje, że proroctwo Antychrysta jest obecne w biblijnej Księdze Objawienia.

Świt żywych trupów

Dziesięć lat przed premierą horroru Świt żywych trupów reżyser George Romero wypuścił przełomowy film Noc żywych trupów, wprowadzając zombie do grona kinowych potworów. Jego kolejny film kontynuował większość motywów, opowiadając historię grupy ocalałych z apokalipsy zombie ukrywających się w centrum handlowym.

Co zatem nie spodobało się kościołowi? Ano wszystkie te eksplodujące głowy, śrubokręty wbijane w ucho i jelita wyciągane na świeże powietrze. Dobrze, że kościół nie oglądał Martwicy mózgu.

Egzorcysta

W zestawieniu najbardziej obrazoburczych filmów, przynajmniej według kościoła nie mogło zabraknąć klasyka Williama Friedkina z 1973 roku. Produkcja opowiada historię małej dziewczynki, której ciało i umysł zostają opętane przez złego demona, co prowadzi dwóch księży katolickich do próby uratowania jej przed potępieniem.

Chociaż scenarzysta Egzorcysty William Peter Blatty był praktykującym katolikiem, który zrobił wszystko, aby pokazać, jak dobro triumfuje nad złem na końcu filmu to myślę, że kościołowi mogły nie spodobać się krzyże używane jako rekwizyty do masturbacji, albo sceny, w których opętana 12-latka każe księdzu oddać się prokreacji z przywódcą swojej wiary wkrótce po tym jak na niego zwymiotowała.

Krótko po premierze filmu pojawiło się kilka doniesień o ludziach przechodzących kryzys duchowy, a wiele osób zgłaszało się do księży, aby powiedzieć, że utracili wiarę i potrzebują wskazówek. To wystarczyło, aby kościół zakazał filmu ze względu na satanistyczne wątki i problematyczne przesłanie.

źródła:
wickedhorror.com
faroutmagazine.co.uk
en.wikipedia.org