Teksańska masakra piłą mechaniczną ciekawostki

Co łączy Teksańską masakrę piłą mechaniczną z mafią? Czemu po jej premierze liczba przestępstw w Teksasie spadła i co film ma wspólnego z prawdziwymi zwłokami? Zapraszam do ciekawostek o Teksańskiej masakrze piłą mechaniczną.

Według Johna Larroquette’a, który był narratorem na początku filmu zapłatą za jego pracę był skręt z marihuaną.

Postać Leatherface’a oparta jest na słynnym mordercy, nekrofilu i kanibalu Edzie Geinie, który z ciał swych ofiar, ale także zagrabionych z pobliskiego cmentarza tworzył przedmioty domowego użytku jak krzesła, zastawę stołową, abażury do lamp, a nawet całe kostiumy z ludzkiej skóry.

W scenariuszu przeznaczonym dla Leatherface’a nie było zwykłych kwestii, a bełkot. Tobe Hooper siadał z Gunnarem Hansenem i mówił mu, co oznaczają te słowa, a aktor musiał wymyślić, jak wypowiedzieć je bez mówienia. W scenie, w której Stary Człowiek wraca do domu i zaczyna wrzeszczeć na Leatherface’a, Hansen wspomniał jedną scenę, w której mówił w sposób trochę zbyt zrozumiały. Hooper powiedział mu, że przez to jego postać sprawia wrażenie zbyt inteligentnej i scenę powtórzony.

Gdy Leatherface ściga przez zarośla postać odgrywaną przez Marilyn Burns widać na niej ślady krwii. Jest to jej prawdziwa krew, gdyż kobieta pokaleczyła się o gałęzie.

W filmie tym jest zaskakująco mało krwi. Tobe Hooper chciał, aby “Teksańska masakra” otrzymała kategorię “PG”, która pozwoliłaby na seans dzieciom. Z tego też powodu w filmie nie ma nagości, język jest stonowany, a przemoc głównie rozgrywa się poza ekranem, a nie pokazana ją ze szczegółami. Efekt był jednak odwrotny od zamierzonego i film przez to stał się jeszcze bardziej sugestywny. Komisja cenzorska przyznała mu najbardziej restrykcyjną kategorię “X”, czyli tylko dla widzów dorosłych. Po wielu cięciach montażowych film ostatecznie otrzymał kategorię “R”, czyli osoby poniżej 17 roku życia mogły go oglądać tylko pod opieką osoby dorosłej. Podobne problemy miał sequel “Teksańskiej masakry”.

Scenariusz filmu zainspirowany został opowieściami o rodzinie “Krwawych Bendersów”. Wielopokoleniowa rodzina osiedliła się pod koniec XIX wieku w stanie Kansas, w którym otworzyli hotel usytuowany przy linii kolejowej. Aby zwiększyć zyski rodzina mordowała swoich gości porzucając w okolicy ich ciała z poderżniętymi gardłami i rozłupanymi czaszkami. Gdy sprawa wyszła na jaw rodzina uciekła. Nigdy ich nie odnaleziono.

Zwłoki zwierząt porozrzucane po domu Sawyera pożyczono od miejscowego lekarza weterynarii. Pod koniec produkcji pojawiło się pytanie, jak pozbyć się zwłok. Tobe Hooper pamięta, jak ktoś ułożył je za domem i podpalił.

Po nałożeniu charakteryzacji na postać Dziadka odkrywanego przez Johna Dugana aktor powiedział, że już nigdy nie chce przechodzić przez ten proces, co oznaczało, że wszystkie sceny z nim musiały zostać nakręcone podczas tej samej sesji. Sceny z Dziadkiem kręcono więc przez około 36 godzin, z czego 5 godzin trwała sama jego charakteryzacja.

Podczas kręcenia filmu w Teksasie panowała fala upałów, a temperatura przekraczała 30 stopni Celsjusza. W domu nie było klimatyzacji, w dodatku większość okien była zamknięta i zabita deskami. Lampy służące do oświetlenia planu dodatkowo nagrzewały pomieszczenia. W całym domu było mnóstwo prawdziwych ciał zwierząt służących za dekoracje i rekwizyty, które zostały zabrane z poboczy i od miejscowego weterynarza. Po kilku dniach w takim upale cały dom cuchnął gnijącym ścierwem. Smród był nie do wytrzymania przez co aktorzy i ekipa filmowa mdleli i wymiotowali. Aktorzy byli tak rozstrojeni psychicznie, że za bardzo wczuli się w role: antagoniści naprawdę znęcali się nad postacią graną przez Marilyn Burns, a jej męki były spotęgowane nieznośnym upałem i smrodem. Edwin Neal, który grał autostopowicza powiedział: “Filmowanie sceny kolacji było najgorszym okresem w moim życiu… a byłem w Wietnamie, gdzie ludzie próbowali mnie zabić, więc to chyba pokazuje, jak było źle”.

Leatherface w filmie nosił trzy różne maski: “Maskę Zabójcy”, “Maskę Starszej Damy” i “Maskę Ładnej Kobiety”. Gunnar Hansen skomentował to: “Powodem, dla którego Leatherface nosił maskę, było to, że maska naprawdę determinowała jego osobowość. To, kim chciał być tego dnia, decydowało o tym, jaką maskę założył. Kiedy więc Drayton wraca do domu z Sally, Leatherface ma na sobie “Maskę Starszej Damy”, ma na sobie fartuch i trzyma drewnianą łyżkę, chce być domatorem, pomagać w kuchni. Podczas kolacji nosi twarz “Ładnej Kobiety”, która ma nałożony makijaż. Strój “Ładnej Kobiety” składa się z kobiecej peruki i czarnego garnituru, gdyż bohater ubrał się zgodnie ze starą tradycją z głębokiego południa. “Maska Zabójcy” natomiast używana jest podczas pościgów i mordowania ofiar. Hansen dodał później: „Idea maski jest taka, że pod maską nie ma osobowości. Taki był pomysł podczas rozmowy z Tobe i Kim. Kiedy tworzyli tę postać, powiedzieli, że musi ją zakładać, aby wyrazić siebie, ponieważ sam nie może tego zrobić.

Edwina Neala grający Autostopowicza powiedział, że żołnierze stanu Teksas uścisnęli mu dłoń i podziękowali za spowodowanie spadku przestępczości o 18%. Było tak dlatego, że po seansie filmu ludzie przestali zabierać autostopowiczów.

Jedyna firma, która chciała podjąć się dystrybucji filmu o takiej tematyce była Bryanston Distribution Company kierowana przez mafiozę Louisa “Butchie” Peraino. Butchie postanowił wykorzystać “Teksańską masakrę” do prania brudnych pieniędzy uzyskanych z dystrybucji filmu porno “Głębokie gardło” (1972). Mafiozo wypłacił twórcom kwotę wystarczającą jedynie na zwrot kosztów inwestorom i opłacenie obsady i ekipy po 405 dolarów na osobę. Producenci w końcu odkryli, że Peraino okłamał ich w sprawie zysków filmu. Po tym, jak został aresztowany pod zarzutem nieprzyzwoitości i ujawnieniu roli jaką pełnił przy “Głębokim gardle”, obsada i ekipa złożyli przeciwko niemu pozew i ostatecznie otrzymali po 25 000 dolarów każdy.

Gunnar Hansen nosił trzycalowe obcasy aby być wyższym od reszty obsady. Przez to musiał się schylać przechodząc przez drzwi rzeźni, aby nie uderzyć głową w futrynę, co zdarzyło się kilka razy.

W Wielkiej Brytanii film był wielokrotnie banowany. Już w 1975 roku brytyjska komisja cenzorska zabroniła wyświetlania tego filmu. Doczekał się jedynie ograniczonej liczby pokazów na terenie Londynu (dzięki Radzie Wielkiego Londynu, która była najwyższym organem administracji samorządowej Londynu w tym czasie). “Teksańska masakra” raz jeszcze została zakazana w 1977 roku, gdy cenzorom nie udało się wymusić pocięcia filmu w celu szerszej dystrybucji. W 1984 roku raz jeszcze film otrzymał bana, tym razem w związku z powstaniem listy zakazanych filmów video nasties, na którą trafił. Ostatecznie, gdy w 1999 roku, 25 lat od premiery komisja cenzorska zmieniła swoją politykę na mniej restrykcyjną film otrzymał zielona światło na dystrybucję w wersji niepociętej.

Był to najbardziej dochodowy film niezależny aż do “Halloween” wydanego cztery lata później. Przy budżecie 140 000 dolarów film zarobił niemal 31 milionów dolarów.

Pierwotnie film nosił tytuł “Leatherface”. Po zmianie tytułu na “Teksańska masakra piłą mechaniczną” aktor Gunnar Hansen wspomniał iż pomyślał wtedy, że jego szansa na zostanie gwiazdą legła właśnie w gruzach. Innymi roboczymi tytułami dla filmu były “Saturn w retrogradacji”, “Serowa głowa”, oraz “Prześladowanie Leatherface’a”.

Pierwotnym pomysłem na podwórze przed domem Sawyerów było zakopanie porzuconych samochodów do połowy, tak aby wystawała tylko część karoserii. Pomysłu nie udało się zrealizować ze względu na budżet.

Leatherface jest członkiem rodziny Sawyerów. Sawyer, czyli pilarz to osoba posługująca się piłą łańcuchową. Słowo Sawyer jest również podobne do “Sawney” – klanu kanibali kierowanym przez Sawneya Beana w średniowiecznej Szkocji.

Film ten miał długie i burzliwe przejścia z prawem niemieckim. Oryginalnej wersji kinowej w Niemczech Zachodnich odmówiono przyznania kategorii z tego też powodu nie pojawiła się w dystrybucji. W 1982 roku film Hoopera został wpisany na indeks mediów zagrażających młodzieży. Następnie w 1985 roku został zakazany przez sąd rejonowy w Monachium, a wszystkie istniejące egzemplarze zostały skonfiskowane. Przez lata film ukazywał się na VHS i DVD w różnych mniej lub bardziej legalnych wersjach, w większości pociętych. Od kwietnia 2008 roku nowy niemiecki dystrybutor, Turbine Medien, starał się o uchylenie zakazu i usunięcie filmu z indeksu. We wrześniu 2011 roku sąd rejonowy we Frankfurcie ostatecznie uchylił zakaz (była to pierwsza taka próba w Niemczech, która zakończyła się sukcesem, przechodząc do historii sądownictwa). Ostatecznie w grudniu 2011 roku film został usunięty z indeksu otrzymując kategorię “tylko dla widzów dorosłych”.

Według Tobego Hoopera postać pracownika stacji benzynowej odgrywana przez Jima Siedowa miała być w rzeczywistości starszym bratem Leatherface’a i Autostopowicza. W filmie jednak związek z tą dwójką nie został wyjaśniony.

Zbliżenie na nogę Leatherface’a przecinaną piłą łańcuchową było ostatnim nakręconym ujęciem. Aktor miał na nodze metalową płytkę, którą następnie przykryto kawałkiem mięsa i workiem ze sztuczną krwią. Krzyki wydawane przez postać były prawdziwymi okrzykami bólu. Łańcuch piły wielokrotnie uderzał w metalową płytę, a tarcie spowodowane, że ta się bardzo nagrzała i poparzyła mu nogę. Co więcej była to jedyna scena w filmie, w której pokazano jak piła tnie ciało.

Pomimo oczywistych implikacji tytułu filmu, tylko jedna ofiara zostaje zabita piłą łańcuchową. Dwóch kolejnych zostało pobitych młotkiem, jedną bohaterkę wbito w hak do mięsa, a kolejny został potrącony przez półciężarówkę.