Najlepsze filmy o prawdziwych seryjnych mordercach

Horrory przyzwyczaiły nas do nierzeczywistych zagrożeń jak zombie, mutanci, czy duchy i raczej ciężko o uczucie strachu przy wyimaginowanych potworach. Nawet slashery, w których zazwyczaj źródło zagrożenia jest z krwi i kości rzadko wywołują uczucie dyskomfortu.

Zestawienie najlepszych filmów o prawdziwych seryjnych mordercach zobaczysz także na Youtube:

A co powiecie na seans filmów, w których zagrożenie, nie dość, że jest jak najbardziej rzeczywiste to historie w nich przedstawione wydarzyły się naprawdę?

Deranged (1974)

Stany Zjednoczone, lata 50te. Ezra Cobb mieszka wraz z matką na odludnej farmie. Gdy matka umiera Ezra zostaje całkiem sam i stopniowo popada w obłęd. Postanawia wykopać zwłoki rodzicielki i przenieść je do domu, by wieść pozory dawnego życia. Wkrótce zaczyna znosić do domu więcej trupów. Gdy te mu nie wystarczają rozpoczyna się jego morderczy proceder.

Ed Gein to jeden z najbardziej znanych seryjnych morderców w historii. Nie miał dużej ilości ofiar na koncie, ale był wyjątkowo odrażający. Wykopywał trupy z cmentarza, był nekrofilem, a z części ciał wykonywał ozdoby do swego domu, jak abażur na lampy, zastawę stołową z kości, czy w końcu elementy ubioru.

Jego postać była inspiracją dla m.in. Leatherface’a z “Teksańskiej Masakry Piłą Mechaniczną”, Buffalo Billa z “Milczenia Owiec”, czy Normana Batesa z “Psychozy”.

O Geinie powstało kilka filmów, ale to “Deranged” jest z pewnością najmocniejszym i najwierniejszym z nich. Pokazuje stopniowe popadanie w szaleństwo Geina, jego odrażające praktyki w postaci porywania zwłok z cmentarzy, a w końcu wykonywania z ich części przedmiotów użytku codziennego.

W Deranged mamy ponurą, grobową atmosferę, przez większość czasu przygrywają nam pogrzebowe organy, trupy wyglądają na prawdziwe zgniłe zwłoki, a kilka scen jest faktycznie odrażających. Za efekty specjalne odpowiadał Tom Savini – charakteryzator znany z dziesiątek horrorów.

Na uwagę zasługuje też świetny Roberts Blossom w roli Ezry, który jest fizycznie podobny do Geina i ma ten błysk szaleństwa w oku. Blossoma możecie kojarzyć jako śnieżnego dziada z “Home Alone”. Swoją drogą ciekawe, czy Kevin wiedział, że zanim Marley rozpocząć karierę dozorcy wykopywał trupy z grobów.

Deranged to stonowane, ponure studium rozpadu ludzkiej psychiki przedstawione w fomie quasi-reportarzu.

Changeling (2008)

Los Angeles, 1928 rok. Gdy młoda, samotna telefonistka Christine wychodzi do pracy, jej dziesięcioletni synek znika. O śledztwie robi się głośno i po jakimś czasie policja odnajduje zgubę, ale kobieta nie rozpoznaje w chłopcu syna. Postanawia walczyć o jego odnalezienie, ale policja pozostaje bierna. Kobieta musi stawić czoła opieszałości wymiaru sprawiedliwości.

“Changeling” jest ciekawym filmem z dwóch powodów. Z jednej to historia kanadyjskiego, seryjnego mordercy Gordona Stewarta Northcotta, który w latach 20stych XX wieku wabił na swoją farmę młodych chłopców, molestował ich i zabijał.

Z drugiej jest to przede wszystkim dramat matki, w tej roli znakomita Angelina Jolie, która wciąż wierzy, że jej syn może się odnaleźć.

W pewnym momencie film skręca w stronę dramatu sądowego, w którym Christine pozywa policję Los Angeles i prowadzi nierówną batalię o sprawiedliwość.

Jolie gra tu z pozoru kruchą kobietę, która gdy sytuacja staje się dramatyczna potrafi pokazać swoją siłę i stanąć do walki z dosłownie całym miastem.

Na uwagę zasługuje niezłe aktorstwo, prócz Jolie zobaczymy tu również Johna Malkovica, zręczne budowanie napięcia i wierne odwzorowanie Los Angeles lat 20tych.

“Changeling” w reżyserii Clinta Eastwooda trzyma w napięciu i porusza, tym bardziej gdy wiemy, że to wydarzyło się na prawdę.

Quick (2019)

Historia Tomasa Quicka, najbardziej znanego szwedzkiego seryjnego mordercy odsiadującego wyrok za morderstwo chłopca, choć na przestrzeni kolejnych lat przyznał się do trzydziestu nierozwiązanych zbrodni – morderstw, okaleczeń, gwałtów, a nawet kanibalizmu. Dziennikarzowi śledczemu Hannesowi jednak nie do końca wszystko się zgadza. Zaczyna prowadzić śledztwo, które ujawnia największy skandal sądowniczy w historii Szwecji.

Quick w Polsce wydany jako “Seryjny Morderca” jest dramatem skupiającym się na pracy dziennikarza podążającego po nitce do kłębka, aby rozwiać wątpliwości, co do winy Quicka.

Hannes studiuje karty pacjenta prowadzone w szpitalu, zapiski policjantów i niepublikowane raporty śledcze, a także osobiście rozmawia z Quickiem, który się przyznał do wielu szokujących zbrodni.

Scenariusz jest co prawda chaotyczny, ale historia wciągająca i warto o niej wiedzieć, gdyż w naszym kraju w ogóle się o niej nie mówi, a powinno biorąc pod uwagę niedawne rozwiązanie sprawy Tomasza Komendy.

Fabuła przedstawia losy Tomasa Quicka, jego motywacje i przebieg śledztwa, wizje lokalne z miejsc morderstw, oraz silnie rysuje jego portret psychologiczny. Wskazuje na zaniedbania i nadużycia policjantów i prokuratorów, ale również pokazuje ciężką pracę dziennikarza Hannesa Råstama, który po zakończonym śledztwie wydał książkę, dostępną także w języku polskim.

Mimo 30 śmiertelnych ofiar seryjnego mordercy nie jego zbrodnie są w “Quicku” najważniejsze a chęć poznania prawdy za wszelką cenę.

Karla (2006)

Młoda dziewczyna Karla zakochuje się Paulu i para zaczyna wieść wspólne życie. Wymagania seksualne Paula zaczynają być coraz bardziej wygórowane. Wkrótce mężczyzna wyjawia Karli, że lubi gwałcić obce kobiety. Dziewczyna nawet wtedy go nie opuszcza i pomaga spełniać jego chore fantazje.

Karla Homolka i Paul Bernardo to ewenement wśród seryjnych morderców. Nazywani byli morderczą Barbie i Kenem. Ona ładna blondynka o kobiecych kształtach, on przystojny i czarujący.

Jednak Paul skrywał mroczny sekret. Był seryjnym gwałcicielem, a wkrótce też zaczął zabijać.

Film przedstawiony jest w formie opowieści Karli osadzonej w więzieniu za pomoc w zabójstwach męża.

Mimo, że film nie jest specjalnie mocny to przedstawia bardzo ciekawą sprawę. Mówi o mordercy, dla którego ludzkie uczucia czy życie nie znaczy nic, a ważne jest tylko zaspokajanie własnych rządz. Ale to też opowieść o chorej miłości, dla której można zrobić dosłownie wszystko bez względu na cenę. A dzięki aktorstwu i urodzie Laura Prepon, która fizycznie przypomina prawdziwą Karlę ogląda się go z prawdziwym zainteresowaniem.

Przekonaj się na własnej skórze, czy Karla to morderczyni i manipulatorka, czy sama jest ofiarą psychopatycznego męża.

Golden Glove (2019)

Hamburg, rok 1974. Fritz jest brzydalem, alkoholikiem, impotentem, zboczeńcem, gwałcicielem i seryjnym mordercą. W melinie nieopodal swojego mieszkania na poddaszu kamienicy poznaje bezdomne alkoholiczki, które zaprasza do domu na wódkę, gdzie je gwałci, zabija, ćwiartuje i składuje w szafie. Jak długo będzie trwał proceder Fritza?

To jest dopiero dobry gagatek. “Złota Rękawiczka” przedstawia historię Fritza Honki zwanego “Rozpruwaczem z Hamburga”.

Film dość wiernie przedstawia zbrodnie Fritza, a także wygląd jego mieszkania. Odrażający dewiant ściągał do domu stare, zapuchnięte menelice, by je poić wódką, a następnie gwałcić i zabijać.

Cały film tak jak i sam Honka jest odstręczający. Wszystko jest w nim zgniłe, śmierdzące wódą i niedopałkami.

Z mrocznym procederem seryjnego mordercy kontrastuje kilka scen humorystycznych (o ile ktoś lubi tak wisielczy humor), gdy Fritz przesiaduje w knajpie “Złota Rękwiczka” (nota bene lokal wciąż istnieje) razem z innymi pijakami.

Film jest świetnie nakręcony i zagrany, przedstawia ciekawą historię, a atmosfera jest tak gęsta od smrodu alkoholu i gnijących trupów, że nawet skrzynka choinek Wunderbaum niewiele tu pomoże.

To już wszystko na dziś. Wiem, że jest jeszcze masa filmów o tematyce prawdziwych seryjniaków i nie bójcie się, bo ten filmik jest pierwszą częścią serii.