Beyond the Seventh Door (1987)

Złodziej ze swoją byłą dziewczyną włamują się do piwnicy pewnego bogacza. Gdy są w środku drzwi się zatrzaskują, a głos z głośnika mówi, że będą musieli przejść serię zadań-zagadek, aby ujść z życiem.

Gdyby Tommy Wiseau nakręcił miks „Piły” i „Cuba” wyszłaby właśnie „Siódma komnata”. Jest to niskobudżetowy film, w którym gra w zasadzie jedynie dwójka aktorów przedzierająca się przez kolejne pomieszczenia piwnicy najeżone pułapkami, które trzeba przejść. Stopień trudności pułapek zwiększa się wraz z każdą komnatą. Początkowo bohaterowie muszą otworzyć jedynie pancerne drzwi, ale w kolejnych pomieszczeniach czeka na nich miażdżąca ściana, śmiercionośne kolce, czy śmierć przez utopienie. Głos właściciela domu daje złodziejom wskazówki, ale wkrótce i te się kończą, więc bohaterowie będę musieli kombinować sami.

Film jest masakrycznie wyreżyserowany i zmontowany, a aktorstwo jest jednym z najgorszych jakie widziałem w życiu. Lazar Rockwood o aparycji bandziora z chińskiej mafii w głównej roli złodzieja nawet nie umie mówić po angielsku i wszystkie kwestie miał zapisane fonetycznie, a jego jedynym pomysłem na tą postać jest mruganie oczami, pociąganie losem i odpalania szluga za szlugiem. Coś pięknego.

Mimo wszystkich możliwych wad film zaskakująco lekko się ogląda, nie dłuży się i można kilka razy parsknąć śmiechem. Tak zły, że aż dobry.