Najbardziej CHORE filmy świata część 2 | horror cinema iceberg

Witam w części drugiej zestawienia filmów tak mocnych, że większość ludzkości nie będzie w stanie ich obejrzeć.

Przypomnijmy, że jeden z użytkowników reddita stworzył grafikę nazwaną horror cinema iceberg, w której przedstawił najmocniejsze, najbardziej hardcorowe i chore filmy jakie powstały. Grafika podzielona jest na osiem poziomów, a każdy kolejny jest mocniejszy od poprzedniego. W pierwszej części skupiliśmy się na pierwszych czterech poziomach. Dziś przyszedł czas na dwa kolejne. Ostrzegam, że omawiane filmy są wyjątkowo zwyrodniałe.

Materiał ten obejrzysz także na Youtube:

Women’s Flesh My Red Guts to japoński film z 1999 roku o kobiecie, która zostaje porzucona przez męża. Nie mogąc sobie z tym poradzić zaczyna w brutalny sposób masturbować się szczoteczką do zębów. Wkrótce odkrywa, że samookaleczanie przynosi jej ulgę. Film zawiera także drugą opowieść, w której inna kobieta patroszy się żywcem, a potem zjada własne wnętrzności. Film razi amatorskim wykonaniem.

Ostermontag to niemiecki, horror z 1991 roku. Opowiada o mężczyźnie zakochanym w przyrodniej siostrze. Nie mogąc jej mieć porywa ją, jej siostrę i ich przyjaciela, gwałci i morduje. Film jest amatorsko zrealizowany, a efekty specjalne wykonane są chałupniczo. Prócz tematyki nie zawiera szokujących elementów.

Girl Hell 1999 to japoński surrealistyczny film z 1999 opowiadający o siedemnastoletniej uczennicy Misako. Dziewczyna wydaje się normalna jednak skrywa pewien sekret. W domu przebywa straszliwie poraniona jej starsza siostra, którą ojciec codziennie torturuje i gwałci. Film nie zawiera wielu mocniejszych scen prócz widoku siostry Misako z gnijącymi ranami, oraz kilku symulowanych gwałtów.

Mai-chan’s Daily Life: The Movie to japońska adaptacja mangi z 2014 roku. Film opowiada o Miyako, która otrzymuje pracę pokojówki. Zostaje jej przydzielona mentorka Mai-chan. Okazuje się, że pan domu uwielbia torturować swoje służące. Ten niskobudżetowy horror zawiera sceny takie jak zjadanie oka, ćwiartowanie ciała, czy wydłubywanie wnętrzności. W ruch idzie także piła mechaniczna.

Eccentric Psycho Cinema to japoński film porno z 1998 roku, w którym pewna kobieta zostaje związana, rozebrana, molestowana, a na końcu jej wagina zostaje usunięta nożem i zabutelkowana.

Tumbling Doll of Flesh bardziej znany pod tytułem Niku Daruma to japoński horror gore z 1998 roku. Film opowiada o parze aktorów-amatorów mających kręcić film porno z elementami samo-maso. Ekipa próbuje przejść przez zabawę analną, zabawę z woskiem, chłostę i lewatywy, ale aktorce te działania nie przypadają do gustu. Ostatecznie aktorka jest ćwiartowana podczas odbywania stosunku. Tumbling Doll of Flesh to jeden z bardziej hardcorowych japońskich szokerów przypominający serię Królik doświadczalny.

W końcu coś normalniejszego na tej liście. The Necro Files to niskobudżetowy amerykański horror z 2997 roku. Opowiada o grupie satanistów, która wskrzesza trupa psychopatycznego mordercy i gwałciciela. Ten pod postacią zombie zaczyna gwałcić i zabijać przypadkowych ludzi. Film zawiera sceny z żywym trupem gwałcącym kobiety olbrzymim fiutem, wyrywanie flaków, latające bobasy-zombie, czy żywego trupa filtrującego z dmuchana lalką. Mimo zatrzęsienia krwawych scen budżet filmu powoduje że raczej one śmieszą niż brzydzą.

The Gateway Meat to brytyjsko-amerykański amatorski horror z 2008 roku. Opowiada o rodzinie satanistów, która w okrutny sposób morduje miejscową ludność. Film zawiera całą masę mocnych scen gore takich jak ćwiartowanie ciał, tortury i brutalne zabójstwa.

The Taming of Rebecca to klasyczny film porno z 1982 z gwiazdą kina ślizganego Sharon Mitchell w roli głównej. Film opowiada o szkole dla trudnych dziewczyn, do której trafia bohaterka. The Taming of Rebecca to typowy film porno. Na liście znalazł się przez scenę, w której jednej z dziewcząt nauczyciel przekuwa na siłę sutek agrawką, a potem wraz z nauczycielką ją gwałcą.

Przejdźmy teraz do poziomu szóstego góry lodowej.

Traces of Death to amerykański film mondo z 1993 roku. Film to kompilacja scen prawdziwych śmierci, gnijących trupów, znęcania się nad zwierzętami, autopsji, operacji chirurgicznych, wypadków samochodowych, autopsji zwłok, oraz ataków dzikich zwierząt.

Oblicza śmierci to amerykański film mondo z 1978 roku, popularny na kasetach VHS także w Polsce. W Faces of Death zobaczymy autopsje zwłok, masowy ubój zwierząt, strzelaninę policyjną, egzekucję na krześle elektrycznym na seryjnym mordercy, chińską kostnicę, nagrania Holocaustu, czy wypadki drogowe. Film stał się sławny, ale po latach wyszło, że część nagrać była sfingowana. Oblicza śmierci dostały się na niesławną listę filmów zakazanych w Wielkiej Brytanii zwaną video nasties.

Mondo Cane, czyli Pieski świat to włoski film mondo z 1962 roku. Jest to pierwszy film z tego gatunku. Film zawiera sceny z całego świata, które miały zadziwić świat, m.in kobietę karmiącą piersią prosiaka, chińską restaurację serwującą dania z psów, okrutne zwyczaje afrykańskich plemion, czy korridę. Film jest bardzo lekki i niemal artystyczny, zdobył międzynarodową sławę i był nawet nominowany na festiwalu w Cannes. Ścieżka dźwiękowa zaś była nominowana do Oskara.

Junk Films to japoński film mondo z 2008 roku zawierający sceny wypadków głównie z krajów azjatyckich, a także tajskich fakirów, palenie ciał w Indiach, ekshumacje grobów, czy sceny z krematorium.

Africa Addio to włoski film mondo z 1966 roku nakręcony przez nagradzanych reżyserów Gualtiero Jacopettiego i Franco Prosperiego. Film prezentuje romantyczne wyobrażenie Afryki przez zachodnią cywilizację, by zaraz to wyobrażenie zderzyć z postkolonialną rzeczywistością, chaosem i przemocą.

Buried in the Sand: The Deception of Americ to propagandowy film mondo z 2004 roku konserwatywnego amerykańskiego polityka Marka Taylora prezentujący okrucieństwa, które odbywały się w Iraku i na Bliskim Wschodzie, które mają usprawiedliwić amerykańską interwencję w tym rejonie. A w środku ludobójstwa, egzekucje, działania wojenne, pobicia, kamienowanie, a całość opatrzona komentarzem Taylora.

Banned from Television to amerykański film mondo z 1998 roku przedstawiający prawdziwe wypadki i inne atrakcje, które były zbyt dosadne, aby puścić je w telewizji. W środku publiczna egzekucja, ataki dzikich zwierząt, tragiczny w skutkach wypadek kolejowy, zamieszki, czy drastyczne nagranie z tajnego rozbicia seks-klubu. Film jak na produkcje mondo jest dość lekki i niewiele pokazuje.

Orozco the Embalmer to japońsko-kolumbijski film mondo z 2001 przedstawiający codzienną pracę doświadczonego balsamisty zwłok Froilana Orozco pracującego w biednej dzielnicy Bogoty w Kolumbii. W filmie zobaczymy jak Orozco i jego współpracownicy doprowadzają ofiary strzelanin i wypadków do stanu, w których można je pochować. Film jest równie ponurym studium życia w regionie, w którym zwłoki wprost walają się po ulicach.

Death File: Red to dziewiąta odsłona japońskich filmów mondo wydana w 1994 roku. Seria prezentuje różne wypadki i okrucieństwa z całego świata. Nic, czego byśmy nie widzieli już wcześniej.

Seria Arquivos Da Morte to w rzeczywistości japońska seria Death File wydana jedynie na rynek brazylijski. Pierwsza część powstała w 1989 roku i przedstawia klasyczne zwłoki z wypadków, strzelanin, ekshumacje, przyrządzanie jedzenia z dzikich zwierząt takich jak szczury, czy żaby, chrześcijańskich biczowników, nagrania z wojny itd.

Black Metal Veins to amerykański film dokumentalny z 2012 roku w reżyserii Lucifera Valentine’a, tego samego od rzygawicznej trylogii z trzeciego poziomu góry lodowej. Lucifer przedstawia w nim kilkoro amerykańskich heroinistów. Film to przeplatające się wywiady, sceny wstrzykiwania narkotyków i blackmetalowych wstawek.

The Dark Side of the Porn to brytyjski serial dokumentalny zapoczątkowany w 2005 roku przedstawiający losy gwiazd porno. Panikę wywołaną wirusem HIV, jak wygląda kręcenie porno od kuchni, historii powstania filmu Debbie Does Dallas, kulisy śmierci Lolo Ferrari, spojrzenie na amatorskie produkcje, czy BDSM. Zdecydowanie najlżejszy film z tego poziomu, który był wyświetlany w telewizji.