H. P. Lovecraft’s the Old Ones (2024) – gumowe potwory ze świata Lovecrafta

Reżyseria: Chad Ferrin
Kraj produkcji: USA

Kapitan Russel Marsh był opętany przez starożytny byt przez niemal 100 lat. Teraz łączy siły z chłopakiem, który właśnie stracił ojca, aby odnaleźć maszynę potrafiącą cofać się w czasie. Na przeszkodzie staną im nie tylko przerażające istoty, ale także podążający ich śladem kultyści.

H. P. Lovecraft’s the Old Ones to niezależny, niskobudżetowy, niemal amatorski wręcz horror. Próżno tu szukać nieziemskiej atmosfery, wiarygodnego aktorstwa, czy realizatorskiego kunsztu. Ale jednocześnie to film, w którym aż roi się od dokładnie pokazanych istot z panteonu Lovecrafta. Zobaczymy istoty z głębin, żyjących topielców, mutanty, shoggothy pełne macek, ghasty, czy nawet Nyarlatothepa w dość zaskakującej postaci.

Wszystkie te maszkary wykonane są z gumy, więc trzeba lubić konwencję niskobudżetowych horrorów z lat 80. Ale design tych gumowych potworow jest pomysłowy, odpowiednio mięsisty i cieszący oko. Praktyczne efekty specjalne jak gore i przeistaczanie się istot powinny zadowolić miłośników b-klasowego kina.

Roi się tu także od innej ikonografii znanej z prozy Samotnika z Providence. Many tu szalonych proroków, tajemniczą maszynerię, ezoteryczny zakon dagona, liczne wspomnienia o R’leyh, słynny dwuwiersz Lovecrafta.

H. P. Lovecraft’s the Old Ones powinien się spodobać każdemu, komu nie przeszkadza budżet wynoszący pół worka ziemniaków.