A Knight’s War (2025) recenzja Dark Fantasy

Reżyseria: Matthew Ninaber
Kraj produkcji: USA, Kanada

Dzielny rycerz Bhodie trafia do demonicznego królestwa, by uratować duszę niewinnej kobiety Avalon. Rycerz będzie musiał stawić czoło wiedźmom, demonom i innym śmiertelnym wrogom, aby dopełnić starej przepowiedni i uratować świat.

A Knight’s War zapowiadany jako horror rozgrywający się w średniowieczu okazał się filmem z nurtu dark fantasy. Pierwsze, co rzuca się w oczy to ładnie wyglądające, dopracowane rekwizyty. Zbroje rycerzy są masywne niczym z jakiegoś Warcrafta, elementy wyposażenia wiedźm pomysłowe i szczegółowe, a charakteryzacja dopracowana.

Czar szybko jednak pryska, gdy okazuje się, że ze względów budżetowych cały film rozgrywa się w zaledwie kilki lokacjach z garścią aktorów. Pół filmu to motyw znany z Dnia świstaka, czy Na skraju jutra, gdy rycerz stara się pokonać dwie wiedźmy ginąc za każdym razem i odradzając się na nowo. Szkoda tylko, że fabuła niespecjalnie angażuje, a wręcz nudzi i bardziej się ogląda ten segment jak przechodzenie gry komputerowej.

Dalej wcale nie jest lepiej. Starcia z wrogami ni ziębią ni grzeją, zwroty akcji nie zaskakują, a chemii między głównymi bohaterami brak. Czuć, że scenariusz jest słabo rozpisany i zamiast wciągnąć widz ogląda przygody Bhodiego i Avalon beznamiętnie, co chwilę zerkając na zegarek. Całkowicie zmarnowany potencjał. Tylko dla ludzi, którzy czują niedosyt po tegorocznym Deathstalkerze, który był filmem o kilka klas lepszym.

Swoją drogą reżyser i scenarzysta A Knight’s War Matthew Ninaber to również aktor, który wcielił się w Psycho Goremana, w antagonistę In a Violent Nature (w wyciętych scenach), w kilka stworów właśnie w Deathstalkerze, oraz… w protagonistę omawianego filmu. Czyli aktor bez specjalnego warsztatu reżysersko-scenariopisarskiego przygotował film pod siebie. Wyszło jak wyszło.