Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1931)

Reżyseria: Rouben Mamoulian
Kraj: USA

Mający wkrótce się ożenić Dr. Jekyll uważa, że da się odciąć mroczną naturę człowieka od tej dobrej. Postanawia przetestować swoją tezę i tworzy miksturę po której przeistacza się w Pana Hyde’a – swoje mroczne alter ego o sadystycznych skłonnościach.

Druga adaptacja słynnej powieści (pierwsza pochodzi z 1920 roku) o naukowcu, który uwalnia swoje sadystyczne alter ego, spychając swoją zwyczajną świadomość w niebyt. Na uwagę zasługuje przede wszystkim przemiana Jekylla i charakteryzacja Hyde’a, która dziś może bawić, ale 90 lat temu robiła wrażenie. Pan Hyde z ekranizacji Mamouliana to nie psychopata, a prawdziwe zwierze – wystające kły, grube łuki brwiowe, wielkie nozdrza, ciało porośnięte włosiem. Wrażenie robi także kilka innowacyjnych scen jak np. te kręcone z pierwszej osoby, gdy Jekyll gra na organach, czy przegląda się w lustrze od frontu (co nawet dziś sprawia problemy techniczne). Kilka scen grozy, gdy Hyde maltretuje psychicznie i fizycznie swoją oblubienicę nawet dziś mogą wywołać ciarki na plecach. Nieco za dużo tu jednak romansu dotyczącego dr. Jekylla i jego narzeczonej. Mimo to “Dr. Jekyll and Mr. Hyde“ to gratka dla miłośników klasycznej grozy.