Reżyseria: James Was
Kraj: USA
Małżeństwo z gromadą dzieci wprowadza się do starego domu, w którym zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Na pomoc zostaje wezwane małżeństwo doświadczonych demonologów. Wkrótce na jaw wychodzi mroczna tajemnica domu sprzed lat.
Brzmi jak opis, co najmniej kilkunastu (jeśli nie kilkudziesięciu) innych filmów? Ponieważ Conjuring jest jednym z najbardziej odtwórczych i sztampowych produkcji ostatnich lat. Prócz samego szkicu fabuły wtórne są nawet pojedyncze motywy. Przykłady? Zegarki zatrzymujące się o tej samej porze, co noc. Mała dziewczynka rozmawia przy stoliku dla lalek z niewidzialnym przyjacielem. Ptaki rozbijają się o ściany domu… Filmowe klisze można mnożyć i mnożyć. Nie twierdzę, że każdy film musi być innowacyjny, ale niestety Obecność nie broni się także wykonaniem, wszystkie te motywy przedstawione są w do bólu sztampowy sposób. Tajemnica domu również jest wtórna i nic nie wnosząca do fabuły – gdyby ją zmienić na jakąkolwiek inną film nic by nie stracił. Aktorstwo również nie powala, nie przekonująca jest niemal każda postać. Niech wspomnę tylko o pojawiającym się ni z gruchy ni z pietruchy Rangerze Bradzie, maksymalnie przerysowanym policjancie z wąsem aparycją przypominającego Dewey’a z Krzyku. Skąd więc tak wysokie noty na necie? Jeśli nie widziałeś Amityville Horror, Entity, Egzorcysty, cholera, nawet całkiem nowego (i słabiutkiego) The Haunting in Connecticut to może i ci się spodoba. Reszta będzie okrutnie ziewać i zgadywać skąd dany motyw został zerżnięty. Ten film bankowo będzie w Strasznym Filmie 6. Obejrzyjcie go w kinie i napiszcie, czy film jest faktycznie tak słaby, czy to po prostu ja jestem małym, uprzedzonym hejterem.